ایران می‌تواند هاب تولید کفش غرب آسیا باشد

عضو جامعه صنعت کفش ایران می‌گوید، سهم ایران از واردات کشورهای همسایه ناچیز بوده و به ۹۷ درصد می‌رسد، در حالی که ایران می تواند به هاب تامین کفش منطقه غرب آسیا در حوزه مواد اولیه و محصول نهایی تبدیل شود.   به گزارش اینپیا، على لشگری، عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران در […]

عضو جامعه صنعت کفش ایران می‌گوید، سهم ایران از واردات کشورهای همسایه ناچیز بوده و به ۹۷ درصد می‌رسد، در حالی که ایران می تواند به هاب تامین کفش منطقه غرب آسیا در حوزه مواد اولیه و محصول نهایی تبدیل شود.

 

به گزارش اینپیا، على لشگری، عضو هیات مدیره جامعه صنعت کفش ایران در سومین جلسه کمیسیون تسهیل تجارت و توسعه صادرات اتاق تهران، گزارشی از «جایگاه ایران در صادرات کفش جهان» ارائه کرد.

 

وی افزود: آخرین بررسی ها نشان می دهد که تعداد واحدهای جوازدار و بدون جواز در زنجیره ارزش چرم، کیف، کفش و ملزومات و صنایع مرتبط حدود ۶۰ هزار و ۶۰۹ واحد است که از این آمار ۱۱ هزار و ۷۹۲ واحد تولیدی و ۴۸ هزار و ۷۱۷ واحد توزیعی است.

 

لشکری خاطر نشان کرد: رتبه ایران در صادرات از حیث مقداری،۸۶ و از حیث ارزش دلاری ۹۳ است. همچنین رتبه ایران در واردات رسمی از لحاظ مقداری ۴۷ و از لحاظ ارزشی ۶۴ است.

وی گفت: واردات غیرقانونی کفش به کشور به دلیل اعمال برخی ممنوعیت های وارداتی به ۱۸۰ میلیون دلار در سال می رسد و در عین حال ارزش صادرات این محصول معادل ۱۰۵ میلیون دلار برآورد می شود.

عضو جامعه صنعت کفش ایران ادامه داد: سهم ایران از واردات کشورهای همسایه ناچیز بوده و به ۹۷ درصد می رسد. در حالی که ایران می تواند به هاب تامین کفش منطقه غرب آسیا در حوزه مواد اولیه و محصول نهایی تبدیل شود.

 

به گفته لشکری، این صنعت در عین حال از توان بالایی در ارزآوری و رشد صادرات با تمرکز بر صادرات انواع کفش رویه چرمی برخوردار است. همچنین این صنعت دارای ظرفیت بالایی در اشتغالزایی بوده و نیاز به سرمایه گذاری اندک برای استقرار و توسعه کسب و کار از مزیت های آن است.

عضو هیات مدیره انجمن ملی صنایع پلیمر ایران تاکید کرد: تداوم شیوع بیماری کووید- ۱۹ و کاهش سطح تولید در داخل، همزمان با تعطیلی و اعمال محدودیت های تجاری یکی از دلایل عمده کاهش صادرات این محصول است، همچنین، افزایش قیمت مواد اولیه در بازارهای جهانی و داخل، عدم دسترسی منظم و تضمینی به مواد اولیه ، کاهش قیمت دلار و در نتیجه از بین رفتن مزیت قیمت برای صادرکننده ایرانی در مقایسه با رقبای خارجی، افزایش سهم بازارهای کفش های ترکیه ای در بازار عراق، بروز جنگ های داخلی در افغانستان و عدم ثبات قیمت ارز و افزایش نرخ تورم از جمله عواملی است که صادرات کفش را تحت تاثیر قرار داده است.