به قدرت رسیدن ترامپ در آمریکا بسیاری از معادلات در دنیا را علی الخصوص در حوزه اقتصادی تغییر داده است.حالا بسیاری از دولت ها عطف به تجربه دولت نخست رئیس جمهور جدید ایالات متحده در حال تعیین استراتژی های خود هستند.در ایران نیز جدا از مسائل سیاسی طبق آنچه ناظران گفته اند این تغییر ریل در آمریکا به نوعی بر اقتصاد و صنعت کشورمان موثر خواهد بود و بایستی آمادگی های خاص خود را داشته باشیم.
جعفرزاده ،نائب رئیس کمیسیون صادرات انجمن ملی صنایع پلیمر ایران در گفتگو با «اینپیا»در مورد تاثیر سیاست های ترامپ بر آینده صنعت پلیمر در ایران با بیان اینکه در این باره بایستی چهار وجه را در نظر گرفت، گفت : وجه اول در مورد بازار داخلی صنعت پلیمر است که این بازار در صورتیکه با سیاست های انقباضی دولت مواجه شود و همچنین درآمد سرانه جامعه کاهش پیداکند در بخش هایی دچار رکود خواهد شد. این بخش ها شامل محصولات غیر مرتبط با نیازهای اساسی است. در واقع صنعت پلاستیک به دلیل طیف وسیعی از محصولات طیف وسیعی از تاثیرات را خواهد داشت. در بخش هایی که محصولات این صنعت مرتبط با کالاهای پَست (کالای پَست یک تعریف علمی اقتصادی است و توهین به محصولی نیست) مصرف آن افزایش پیدا می کند. فی الواقع فرض کنید کسی که تا به امروز فقط بشقاب اروپایی می خریده الان تمایل پیدا خواهد کرد که بشقاب ملامین بخرد. اما در مقابل کالاهایی که لوکس هستند مصرف آن ها کاهش پیدا خواهند کرد.
وی افزود : وجه دوم در مورد بازارهای صادراتی است. در این بازارها اگر دولت سیاست منطقی در مورد نرخ ارز بازگشتی صادرکنندگان داشته باشد و این انگیزه برای تولیدکنندگان ایجاد شود که بخشی از بازار داخلی را که از دست می دهند، بتوانند با صادرات بدست آورند نه تنها دچار خسارت نمی شوند بلکه اقدام به توسعه زیرساخت ها و افزایش تولید نیز خواهند نمود.
این فعال صنعتی تصریح کرد : اما وجه سوم واردات مواد اولیه است. در صورتیکه دولت این جمله را بپذیرد که واردکننده مواد اولیه در خدمت صنعت و مدافع آن در مقابل تحریم است و بر خلاف واردکنندگان کالاهای تمام شده ارز کشور را به هدر نمی دهد بلکه اولین حلقه ایجاد ارزش افزوده است، واردکنندگان بخش خصوصی می توانند تعادل قیمتی را ایجاد کرد و با افزایش عرضه، تقاضا را مدیریت کنند. شاید این پاراگراف، پاراگراف ساده ای باشد ولی بارها و بارها و بارها این مورد تکرار شده، امیدوارم که این بار با تعامل با دولت بتوانیم این مفهوم را شفاف کنیم.
جعفرزاده افزود : در آخر، وجه چهارم می ماند و آن هم مدیریت ارزی کشور است. ما دو نوع تقاضا برای ارز داریم تقاضای مصرفی و تقاضای سرمایه ای، تقاضای مصرفی نیز همانطور که عرض کردم به دو بخش مورد نیاز برای مواد اولیه ( که شامل تمامی مواد اولیه، از ارز مورد نیاز برای مواد اولیه صنعت تا ارز مورد نیاز برای حمل و بیمه و..) و ارز مورد نیاز برای واردات کالاهای ساخته شده می باشد. به نظر من دولت اولویت اول تامین ارز را باید برای تامین مواد اولیه و غذا و دارو بگذارد.
نائب رئیس کمیسیون صادرات انجمن ملی صنایع پلیمر ایران در پایان افزود : ما صنعت گر هستیم و سیاستمدار نیستیم، صنعت به مانند بچه ای می ماند که باید بزرگ شود و گرنه می میرد. وظیفه ما بزرگ کردن این بچه است. این بچه باید همیشه رشد کند و ما باید تلاش کنیم که رشد آن را محقق کنیم. این بچه در مدرسه ای درس می خواند که بچه های کشورهای همسایه هم درس می خوانند اگر ضعیف شود آن ها از ایشان سبقت می گیرند و سهمی از آینده را نخواهد داشت. این رشد به تنهایی دست ما نیست بلکه سیاست های دولت است که تاثیر اجتناب ناپذیری روی آن خواهد داشت. ما یک بار آمدن ترامپ را تجربه کردیم، امیدوارم اینبار دولت با تعامل با بخش خصوصی بتواند شرایط بهتری را نسبت به دفعه قبل رقم بزند.
این مطلب بدون برچسب می باشد.