دو موضوع قیمت و کیفیت مهم‌ترین صحبت مقام معظم رهبری

با توجه به صحبت‌هایی که در 10 بهمن ماه در مقابل مقام معظم رهبری کشور انجام گرفت، اتمام حجتی بود که با مسوولین دولتی و فعالان اقتصادی داشتند و از آنها خواستند تا تصمیم‌گیری‌هایشان در اتاق‌های در بسته نبوده و تشکل‌ها را هم از آن مطلع کنند.

به گزارش اینپیا، همانطور که مقام معظم رهبری هم اشاره فرمودند تولیدکنندگان نقش افسران و ژنرال‌های این جنگ اقتصادی هستند و همکاران نیروی کارشان، کارگران و نیروهای کاری که در شرکت‌ها هستند نقش رزمندگان آن جبهه اقتصادی را برعهده دارند. آنها اگر به این باور و اعتقاد برسند بسیاری از مسائل ما با این نگاه جهادی حل خواهد شد و صنعت ما و تولیدکنندگان در این عرصه می‌توانند به راحتی به فعالیت خود بپردازند.

علی لشگری، عضو هیات رئیسه جامعه صنعت کفش ایران و عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران و مدیر مسوول نشریه صنعت کفش پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

در نشست با مقام معظم رهبری چه مباحثی مطرح شد؟

علی لشگری، عضو هیات رئیسه جامعه صنعت کفش ایران گفت: مباحثی که در حضور مقام معظم رهبری مطرح شد و در آنجا 11 نفر از صنایع مختلف در این جلسه صحبت کردند که اگر بخواهیم در مورد آن صحبتی داشته باشیم رشته‌های مختلف صنعتی در این جلسه حضور داشتند که از مدیرعامل اسنپ تا رئیس انجمن سازندگان تجهیزات صنعتی، زر ماکارون، گل‌گهر، شرکت سیمرغ، شرکت‌هایی در بحث تکنولوژی‌های زیست کار کرده بودند، شرکت ایران ناسیونال، لوازم خانگی، شرکت نوین چرم، صنایع نساجی، پوشاک، کفش و چرم در این جلسه بودند که حدود 11نفر بودند که هر کدام به مدت 5 دقیقه متوسط صحبت کردند و مباحثی را اشاره داشتند از جهت اینکه در بحث بهبود فضای کسب و کار، بحث حذف مقررات غیرحضوری و مزاحم، بحث ایجاد پنجره واحد برای مجوزها و مباحث اقتصادی، بحث پیش‌بینی‌کردن اقتصاد چون متغییرهای اقتصاد قابل پیش‌بینی نیست، بحث تاکید بر سیاست‌های تشویقی برای فعالیت‌های تولیدی، بحث حمایت از صنایع داخلی، بحث مبارزه با قاچاق کالا، بحث کاهش مقررات و سنگینی یک بوروکراسی‌ای که دولت دارد، ایستگاه‌های تصمیم‌گیری باعث می‌شود که تصمیم‌گیری‌ها بسیار سخت انجام گیرد که همگی اینها مباحثی بودند که دوستان آنها را مطرح کردند و هر کدامشان از زاویه صنعت خودشان موضوع را به اطلاع مقام معظم رهبری رساندند و ایشان هم به عنوان شخصی که در جریان مسائل از طریق گزارش‌های مختلف است، با توجه به اینکه وزرا هم در آنجا حضور داشتند از جمله وزرای اقتصادی، معاون اول رئیس‌جمهور و معاونان وزارت صمت و مدیرانشان در آنجا بودند، طبیعتاً به نظر بنده بزرگ‌ترین رویداد سال 1400 بود و به فعالان اقتصادی که بتوانند بدون واسطه دغدغه‌های خودشان را از زوایای مختلف به گوش بالاترین مقام کشور برسانند و یک هشداری است برای مسوولین اجرایی و مدیران ستادی وزارتخانه‌های اقتصادی کشور که بالاخره این مباحث گفته شد و قاعدتاً با روش‌هایی که در حال حاضر در خود بیت رهبری قرار داده‌اند، به دنبال پیگیری این مباحث مطرح شده توسط دوستان هستند و در حال جمع‌آوری صحبت‌های مختلف را و مباحث خوبی را دارند مطرح می‌کنند. یکی از بحث‌هایی که بسیار اهمیت داشت و در آنجا توسط مقام معظم رهبری هم به آنها اشاره شد دو موضوع قیمت و کیفیت بود. چون بالاخره این اتفاقی که در اقتصاد کشور ایران رخ داده در سال‌های اخیر به دلیل وجود تحریم و نرخ دلار، این باعث شده تا تولیدات داخلی از اقبال بیشتری توسط مردم برخوردار شود تا مردم بتوانند از محصولات ایرانی استقبال کنند. عملاً اینطور می‌توان گفت که تقاضا از تولید پیشی گرفته است. در بسیاری از صنایع شاهد این اتفاق هستیم. اگر تولیدکنندگان فکر کنند که این یک چک سفید است که و یک فرصت تاریخی همیشه برایشان وجود دارد در اشتباه هستند و اگر فکر کنیم که مثلاً ما در بحث بهره‌وری کاری انجام ندهیم، در بحث نوآوری کار نکنیم، در بحث ارتباط با مشتری‌ها اقدامی انجام ندهیم، در بحث ارتباط با اهمیت دادن به مشتری و ارباب‌رجوع توجه نداشته باشیم و فقط تمام تمرکز و انرژی‌مان را بر روی مساله تولید متمرکز کنیم و فقط تولید و تولید و تولید بدون توجه به مشتری، بدون توجه به شرایطی که در دنیا دارد می‌گذرد، بدون توجه به سلیقه‌های در حال تغییر مشتری‌هایمان، طبیعتاً اینها در آینده می‌تواند شکل معکوس به خود بگیرد و باز دوباره ما گرفتار مافیای واردات در صنایع مختلف خواهیم شد که صحبت مقام معظم رهبری حداقل یک هشداری بود برای دو صنعت لوازم‌خانگی و خودرو که در سال‌های اخیر بیشترین حامی این موضوع خود ایشان بودند و کشور سعی می‌کرد که از این دو صنعت دفاع کند امروز نمره قبولی نگرفتند در جلسه‌ای که در 10 بهمن ماه برگزار شد و این برای سایر صنایع هم یک علامت و هشداری بود که اگر بخواهند فقط به تولید انبوه و انبوه‌سازی فکر کنند، بدون توجه به نیاز مشتری، بدون توجه به سلیقه در حال تغییر مشتری، بدون توجه به مسائلی که در دنیا در حال گذر است باعث خواهد شد که این سیستم با مشکل مواجه شود. نگاه گلخانه‌ای به صنعت و مایحتاج به خصوص در صنایع خودروسازی در سال‌های گذشته انجام شد نشان داد که این روش گلخانه‌ای روش قابل قبولی نخواهد بود و جواب خوبی را نگرفته است.

نظر شما در خصوص بهترین شیوه حمایت از صنایع تکمیلی چیست؟

عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران بیان کرد: دوستان در صنعت ما یکی از مباحثی که مطرح کردند و پیشنهادهایی که اشاره شد و بحث ما این بود که نام‌ها و نشان‌های تجاری که وظیفه سنگین اعتمادسازی بین تولیدکننده و مشتری را بر عهده دارد، قطعاً باید یک ارزش‌گذاری توسط نهادهای اقتصادی صورت بگیرد تا بتوان از این ارزش‌گذاری به عنوان سرمایه نامشهود حداقل جهت وثیقه در اخذ تسهیلات کمک گرفت. یا فرض کنید در بحث مربوط به کارهای صنعت خودمان، صنایع تکمیلی صنایع پایین‌دستی موضوعی که بسیار مهم است بحث تأمین مواد اولیه و بحث آن پنجره واحد تخصصی است که می‌تواند در کنار حفظ منزلت کارآفرینان برای حل سریع مشکلات واحدهای تولیدی‌مان مورد توجه قرار بگیرد. یعنی اگر یک تولیدکننده‌ای در یک استانی در یک شهری در یک محل دور افتاده‌ای گرفتار بوروکراسی سنگین اداری شد این پنجره واحد بتواند این فرصت را در اختیار او قرار دهد تا گرفتاری‌اش را به گوش بالاترین مقامات و مسوولین ستادی حمایت از صنعت و دفاع از صنعت قرار دهد تا آنها بتوانند ورود کنند و مشکل این کارآفرین را در یک نقطه دور کشور حل کنند و سیاستی که در تهران بخشنامه می‌کنند و وزیر، رئیس‌جمهور نکته‌ای را می‌گویند و این گفته وقتی در سطح کارشناسی می‌رود و می‌خواهد اجرایی شود بعد شاهد این می‌شویم که این عدد 100 به 12 یا 12 و نیم تغییر می‌کند که این اتفاق بسیار بدی است. یا فلان مجوز را می‌دهند، به عنوان مثال می‌گویند به فرض قانون صنعت پوشاک یا کفش یک قانونی است که در سال 1346 در زمان هویدا این قانون را مطرح کردند که البته آن زمان هم که این قانون را مطرح کردند خیلی جدی نبود و مصوب شد و سازمان محیط‌زیست به عنوان یکی از واحدهایی بود که باید تاییدیه آن را می‌داد برای واحدهای 120 کیلومتری اطراف شهرهای بزرگ. اما درحال حاضر با توجه به اینکه بسیاری از صنایع مثل صنعت کفش، پوشاک ما جز صنایع سبز نام‌گذاری شده‌اند، صنایعی هستند که به محیطزیست لطمه نمی‌زنند اما باز شاهد این هستیم که همان قانون سال 1346 در حال اعمال شدن است و عملاً آن واحدهای تولیدی کوچک و خرد ما که می‌توانند موتور محرکه واحدهای متوسط و بزرگ باشند در زنجیره ارزش، متأسفانه شاهد این هستیم که همه آنها نمی‌توانند رشد کرده، نمی‌توانند جواز بگیرند، نمی‌توانند شناسه‌ اقتصادی بگیرند و اتصال بین حلقه‌های این زنجیره از واحدهای خیلی کوچک به واحدهای متوسط و بزرگ قطع می‌شود و آن توسعه صنعتی که باید در مجموعه‌های پایین‌دستی صورت بگیرد محقق نمی‌شود. این یکی از آن گره‌هایی است که به اصطلاح انتظار داریم که در این مباحث حداقل وقتی گفتند که شیوه حمایت از صنایع است صنایع را درگیر بوروکراسی سنگین اداری نکنند. افرادی که در لایه‌های کارشناسی و حتی روسای ادارات شهرستان‌ها روی مباحث صنعتی که نظر می‌دهند حتماً نگاه راهبردی و نگاه کلان اقتصادی داشته باشند و موضوعات را خیلی ریز نگاه نکنند. ضمن اینکه در جلسه‌ای که مطرح شد و یکی از بحث‌هایی که خیلی مهم بود این بود که نقشه راهبردی برای صنعت باید ایجاد شود. به نظر بنده این نقشه راهبردی را وظیفه تشکل‌های صنعتی کشور است که به وزارتخانه کمک کنند. یعنی به جای اینکه از بالا به این نقشه راهبردی صنعت تنظیم شود وظیفه تشکل‌ها و بنگاه‌های اقتصادی است که کمک کنند به تنظیم این نقشه راهبردی و بعد اینها جمع شوند و بروند در قالب یک مباحث اقتصادی بین اتاق فکری که در وزارتخانه‌ها تنظیم می‌شود و تبدیل شود به نقشه راهبردی کل صنعت که فقط این نباشد که دوستان ما در وزارتخانه یا در دولت به اعتبار فرمایش مقام معظم رهبری بروند و یک کار خیلی فوری و غیرکارشناسی انجام دهند بعد آن را روی کاغذ بیاورند و یک جزوه‌ای درست کنند و داخل کتابخانه‌ای ببرند و بعد اعلام کنند که ما نقشه راه راهبردی داریم. این درست نیست باید ثبت بنگاه توسط تشکل‌ها الزام شود و همه بنگاه‌های اقتصادی‌ کشور را ملزم کنند به اینکه نقشه راهبردی برای خودشان تنظیم کنند. این نقشه‌های راهبردی بیایند در سطح تشکل‌های آن رشته واحد قرار بگیرد و تشکل‌ها هم البته آنهایی که با هم همگن هستند به هم نزدیک شوند و بعد در یک پروسه‌ای از پایین به بالا این نقشه راهبردی منتقل شود حداقل دیدگاه‌های بدنه صنعت به بالایی‌ها منتقل شده باشد.

به نظر شما وظیفه بخش دولتی و بخش خصوصی در خصوص بهبود سازوکارهای تولیدی و رشد اقتصادی و افزایش سرمایه‌گذاری چیست؟

مدیر مسوول نشریه صنعت کفش افزود: بنگاه‌های خصوصی به دلیل اینکه منافع را تشخیص می‌دهند قاعدتاً آنها می‌دانند که چه باید بکنند و چه مسیری را برای بهبود سازوکارهای خودشان باید انجام بدهند. این یک واقعیت است. اینجا است که اگر بخش‌های دولتی ما همراه با آن سازوکارهایی که نقشه راهبردی تنظیم می‌کنند می‌توانند خیلی کمک بکنند به اینکه این اتفاق بیفتد و اتفاقی که بسیار مهم است این است که ما آن بحث‌هایی که در سازوکارهای تولیدی، بحث تأمین مواد اولیه برای پتروشیمی‌ها است. اگر قرار است که شرکت‌های پتروشیمی در ارتباط با تأمین مواد اولیه صنایع تکمیلی و پایین‌دستی مسوولیتی در خودشان احساس نکنند و فقط به فکر این باشند که به ارز آوری و صادرات فکر کنند، طبیعتاً ما موفق نخواهیم شد که بتوانیم رشد اقتصادی یا سرمایه‌گذاری در این صنایع به عمل بیاوریم. به همین دلیل بنده خواهشی از دوستان صنایع بالادستی دارم این است که در ارتباط با تأمین مواد اولیه صنایع پایین‌دستی برخورد مسوولانه‌تری به خودشان بدهند و این را هم می‌دانم که آنها تلاش خودشان را می‌کنند و حرکتشان را انجام می‌دهند ولی با توجه به شرایط پیچیده قیمت‌ها در سطح جهانی و بحث اینکه تقاضاهای نهفته در دنیا به واسطه کرونا از بین رفته و در حال رشد است و همین‌طور موجبات افزایش قیمت مواد اولیه دارد و از طرفی هم ما مواجه هستیم با اینکه در داخل جامعه نرخ دلار نوساناتی پیدا می‌کند از جهت کاهش انتظار تورمی و اینها همه دست به دست هم می‌دهند و کار را برای تولیدکنندگان پایین‌دستی سخت می‌کند و آنها نمی‌توانند برنامه‌ریزی داشته باشند و واقعاً انتظار این است که این اتفاق بیفتد و حداقل این موضوعاتی که در جلسه 10 بهمن در حضور بالاترین مقام کشور مطرح شد توسط صنایع مختلف، اینها تبدیل شوند به برنامه‌ عمل و حداقل یک سیستم پایشی هم باشد که نشان دهد که بالاخره اینها فقط حرف نبوده و همان‌طور که خود مقام معظم رهبری هم به آن اشاره کردند بحث مانع‌زدایی از پشتیبانی بالاتر است و نشان داد که در سال جاری ما متأسفانه مانع‌زدایی‌هایمان رفع نشده و در حال حاضر که در بهمن ماه به سر می‌بریم همچنان می‌بینیم که در جلسه 10 بهمن دوستان از موانعی صحبت می‌کنند که در مسیر توسعه صنعتی کشور قرار گرفته و این خوب نیست و نمره خوبی نمی‌توان داد و انتظار داریم که بخش دولتی همانطور که خود مقام معظم رهبری اشاره کردند نقش نظارتی و نقش هدایت‌گر را داشته باشند تا نقش اجرا. بخش‌های دولتی به هیچ وجه به خصوص خصولتی‌ها رقیب بخش خصوصی در سطح صنایع تکمیلی نشوند و اگر برخی از پتروشیمی‌ها در حال سرمایه‌گذاری در برخی از صنایع پایین‌دستی هستند واقعاً عین بی‌انصافی است به دلیل اینکه آنها از یک رانت‌هایی برخوردار هستند که این رانت‌ها می‌تواند مزیت‌های قیمتی آنها را تحت تاثیر قرار دهد و به یک رقیب برای بخش خصوصی تبدیل شوند، این کار درستی نیست و انتظارمان این است که آن توقعی که مقام معظم رهبری از دولت داشتند و اشاره کردند که تولید یک جهاد است و ما اگر نیت تولیدکنندگان خدمت به کشور است و مردم و برای رضای خدا باشد که بزرگترین عبادت است که همگی اینها مواردی است که می‌تواند بسیار کمک کند به اینکه ما بتوانیم کشور را و این شرایطی را که گرفتارش شده‌ایم بتوانیم از آن خارج شویم.
در نهایت اینطور می‌توان نتیجه گرفت که انتظار ما از مسوولین دولتی این است که با توجه به صحبت‌هایی که در 10 بهمن ماه توسط فعالان اقتصادی در مقابل مقام معظم رهبری کشور انجام گرفت، یک اتمام حجت است. بحث تصمیم‌گیری‌هایشان در اتاق‌های در بسته انجام ندهند، نظر تشکل‌ها را هم بپرسند، بنگاه‌های اقتصادی ما هم نسبت به تشکل‌هایشان برخورد بهتری داشته باشند، تشکل‌ها هم باید نقش پدرانه خودشان را نسبت به مجموعه واحدهای تحت پوشش آن صنعت داشته باشند تا بتوانیم در تعامل با دولت حرف‌های کارشناسی شده، حرف‌های عدد و رقمی، حرف‌های ریاضی‌وار، حرف‌های زمینی را مطرح کنیم و از کلی گویی و حرف‌های کلی گفتن و مباحث تکراری مباحثی که سال‌های طولانی است که مدام در حال تکرار آن هستیم خودداری کرده و از طرفی هم قطعاً اعتقاد داریم که همان‌طور که اشاره کردم اقتصاد را شرطی نکنیم بلکه مسوولین هم بدانند که تولیدکنندگان همانطور که مقام معظم رهبری هم اشاره فرمودند نقش افسران و ژنرال‌های این جنگ اقتصادی را در پیش دارند و همکاران نیروی کارشان، کارگران و نیروهای کاری که در شرکت‌ها هستند نقش رزمندگان آن جبهه اقتصادی را دارند. اگر به این باور و اعتقاد برسند بسیاری از مسائل ما با این نگاه جهادی حل خواهد شد.