سی و سومین جلسه کمیسیون بازرگانی انجمن ملی صنایع پلیمر ایران با موضوع «قیمت‌گذاری مواد اولیه» برگزار و طی آن پیشنهاداتی از سوی صنایع پلیمر در راستای اصلاح قیمت گذاری مواد پتروشیمی مطرح شد. کیفیت محصولات پتروشیمی در قیمت گذاری نقش داشته باشد یکی از مهم ترین مواردی که شاید تا کنون کمتر […]
سی و سومین جلسه کمیسیون بازرگانی انجمن ملی صنایع پلیمر ایران با موضوع «قیمت‌گذاری مواد اولیه» برگزار و طی آن پیشنهاداتی از سوی صنایع پلیمر در راستای اصلاح قیمت گذاری مواد پتروشیمی مطرح شد.
یکی از مهم ترین مواردی که شاید تا کنون کمتر به آن توجه شده، مساله کیفیت محصولات پتروشیمی در داخل است که به هیچ عنوان در سطح جهانی نیست و مشکلات بسیاری در شرایط کیفی محصولات پتروشیمی وجود دارد.
بحث کیفیت مهم ترین موضوعی است که باید در خصوص قیمت گذاری مورد توجه قرار گیرد.
در حقیقت آیتم کیفیت در هیچ کجای قیمت گذاری در نظر گرفته نشده است و باید یک موسسه بی طرف، تاییدیه کیفی برای محصولات پتروشیمی صادر کند.
در اصل صنایع تکمیلی، مواد اولیه داخلی را با قیمت های جهانی محصولاتی خریداری می کنند که از نظر کیفی در سطح نازل تری نسبت به پتروشیمی های منطقه است.
به این موضوع نیز اشاره شد که موضوع فروش مدت دار محصولات پتروشیمی نیز مدت هاست که مطرح می شود، اما هنوز نتوانسته ایم اجرای آن را شاهد باشیم.
در ادامه این جلسه مطرح شد که بحث فرمول قیمت گذاری بارها انجام شده است، اما به نتیجه نمی رسد؛ چرا که پتروشیمی معتقد است که قیمت ها شفافند، اما این موضوع را نمی توان پذیرفت.
موضوع دیگری که مطرح شد این بود که صنایع تکمیلی با وجود تمام مشکلات این موضوع را پذیرفته اند که قیمت ها با متوسط نرخ صادراتی محاسبه شود.
با این وجود سوال این است که در حالی که پ پ که صادرات بسیار ناچیزی دارد، باز هم با نرخ های صادراتی محاسبه می شود. آنم هم از صادراتی که با هدف خاص صورت می گیرد و معمولا به گران ترین مناطق ممکن است.
موضوع دیگر، بحث استفاده از اختیارات دفتر توسعه صنایع پایین دستی است که می تواند در شرایط خاص از اختیارات خود استفاده کند و از 5 تا 10 درصد نرخ را تغییر دهد.
مساله دیگر این است که قیمت ها را نمی توان به صورت دقیق در نشریه های آیسیس و پلتس یافت و محاسبه قیمت های بینابینی موجب می شود که نرخ های بالاتری انتخاب شود.
از این رو پیشنهاد می شود که حجم خاصی برای صادرات تعیین شود که به واسطه آن حجم بتوان قیمت های صادراتی را تعیین کرد.
در این صورت دیگر نمی توان بازارهای خاص را برای صادرات ایجاد کرد. ضمن این که می توان یک منطقه را برای کشف قیمت ها در نظر گرفتو نه این که در هر هفته، قیمتی که بالاتر است برای نرخ صادرات انتخاب شود.
این در شرایطی است که اگر محصولی دچار کمبود شود و رقابت ها بار دیگر به درصد های بالا برسد، شاهد آن خواهیم بود که تولیدکنندگان داخلی رقمی در حدود 70 تا 80 درصد بالاتر از نرخ جهانی خواهد بود.
در ادامه این جلسه به رشد نا متوازن قیمت ها اشاره شد. برای مثال در پی وی سی شاهد آن هستیم که افزایش قیمت، همخوانی با تغییرات نرخ نیما را نداشته و دچار جهش قابل توجهی شده است.
همچنین ذکر شد که مواد اولیه حدود 100 درصد رشد قیمت داشته است که این در مقابل افزایش نرخ 30 درصدی دلار نیمایی قابل قبول نیست.
موضوع دیگری که مطرح شد این بود که تنوع محصولات در بسیاری از گروه ها پایین است و در عین حال کیفیت آن محصولات نیز بسیار پایین است.
برای مثال در صنعت چرم مصنوعی باید چند گرید از پی وی سی امولسیون استفاده شود، اما این که گریدهای مختلف آن وجود ندارد موجب شده است که کیفیت نهایی محصولات تولید شده به شدت کاهش پیدا کند.
این در شرایطی است که در برخی موارد دیده شده است که شرکت های پتروشیمی مواد آف گرید را به عنوان آن گرید به فروش رسانده اند.
مجددا بر این نکته تاکید شد که صنایع تکمیلی به هیچ عنوان به دنبال رانت قیمتی نبوده و بر این باور است که ایجاد ثبات نسبی در قیمت ها مهم ترین عامل رشد تولید و صادرات در صنایع پایین دستی خواهد بود.
در ادامه این جلسه مطرح شد که نوسان قیمت ها نه به صورت کاهشی و نه به صورت افزایشی به نفع صنایع تکمیلی نخواهد بود و بر خلاف تصور مسئولان صنایع تکمیلی به دنبال کاهش قیمت نیستند، بلکه ثبات قیمت را می خواهند.
موضوع دیگری که مطرح شد این بود که قیمت گذاری های رانتی و تنفس در یک فضای بسته موجب شده است که توسعه تکنولوژی در پتروشیمی ها مختل شود و اگر تفکر مدیریتی در این حوزه استراتژیک باشد، به این موضوع خواهد اندیشید که سودهای کلام امروز با وجود محصول بی کیفیت پایدار نخواهد بود.
پتروشیمی ها در جهان با سرعت بسیار بالایی حرکت می کنند، اما صنعت پتروشیمی کشور در کجا قرار دارد؟ تا زمانی که سودرسانی به این صنعت به صورت نادرست باشد، باید سیاست های کلان به این سو باشد که این پتروشیمی ها برای افزایش کیفیت و رشد تکنولوژی وارد رقابت شوند.
فضای سیاسی کشور متاسفانه اجازه نمی دهد که واردات مواد اولیه صورت گیرد و اگر تحریم و ممنوعیت واردات برداشته شود، دیگر کسی از پتروشیمی های کشور محصولی خریداری نمی کند؛ چرا که کیفیت محصول آن ها بسیار پایین است.
در نتیجه می توان دریافت، رویکردی که اکنون وجود دارد، علاوه بر این که به ضرر صنایع تکمیلی است، به ضرر صنعت پتروشیمی نیز خواهد بود.
اکنون بیشتر صنایع جهان به سمت تولید محصولات سازگار با محیط زیست حرکت می کنند. روند کنونی اگر ادامه داشته باشد، صنایع پتروشیمی کشور در یک دهه پیش رو با چالش جدی مواجه خواهد شد که ناشی از عدم توجه به طرح های تحقیق و توسعه و تولید محصولات جدید و سازگار با محیط زیست است.
موضوع دیگری که صنایع تکمیلی را تهدید می کند، این است که مواد اولیه ای که توسط برخی پتروشیمی ها تولید می شود، انحصاری است و در صورتی که برای این پتروشیمی ها مشکلی ایجاد شود، چه سرنوشتی در انتظار صنایعی که از این محصولات استفاده می کنند و سرمایه گذاری کرده اند، خواهد بود؟
مواد اولیه انحصاری مانند ام دی آی باید به صورت جدی مورد توجه قرار گیرند و تامین مواد اولیه برای واحدهای مصرف کننده باید به روش های مختلف از قبیل افزایش تولید یا واردات صورت گیرد.
متاسفانه زمانی که اقتصاد کشور تورمی باشد، تمایل به خرید در زمین عدم ثبات نرخ ارز نیمایی وجود خواهد داشت. مدتی پیش انجمن ملی با تلاش های فراوان میانگین ماهانه دلار نیمایی را برای محاسبه نرخ ها پیشنهاد داد و متاسفانه اندکی بعد، بار دیگر نرخ میانگین به هفتگی تغییر یافت و اکنون بار دیگر شاهد یک روند صعودی با شیب تند هستیم.
از این رو برای جلوگیری از رقابت ها نیز پیشنهاد می شود که کف عرضه پتروشیمی ها رعایت شود؛ چرا که با وجود انتظارات تورمی، همیشه تمایل به خرید وجود خواهد داشت و رقابت صورت می گیرد.
موضوع دیگری که مطرح شد این بود که حتی اگر قیمت های صادراتی با رقابت واقعی شرکت های پتروشیمی برای فروش در بازار های منطقه در نظر گرفته شود، شاهد آن خواهیم بود که بازارهای منطقه بر اساس کیفیت، قیمت پرداخت کنند و همین موضوع نرخ ها را واقعی خواهد کرد.
اگر این موضوع رخ دهد و فضای سالم و شفاف و همچنین بازار آزاد برای فروش پتروشیمی ها و همچنین صنایع تکمیلی ایجاد شود، شاهد آن خواهیم بود که همه صنایع به سادگی کار خود را ادامه دهند و بسیاری از مشکلات حل خواهند شد.
در پایان جلسه نیز پیشنهادات صنعت پلیمر در خصوص اصلاح شیوه قیمت گذاری محصولات پتروشیمی مطرح شد که عبارت اند از:
پنجمین همایش اقتصاد صنایع پلاستیک در ایران 8 و 9 مهر ماه برگزار می شود.