در لایحه سبز رنگ فدرال بازیافت که ماه گذشته ارائه شد، فهرست آرزوهایی است که نه تنها از دستورات سخت جدید برای کنترل بحران پلاستیک در جهان صحبتی نکرده، بلکه توسط لابی‌گران پتروشیمی تأیید شده و توسط محیط‌بانان مورد انتقاد قرار گرفته است. پروژه 2025 در واقع کاغذ بازی برای دولت ترامپ برای حمایت از صنعت نفت و گاز است که به طور فزاینده‌ای به تولید پلاستیک وابسته‌اند.
در میان خواسته‌های حامیان لایحه، آنها از مالیات‌دهندگان می‌خواهند تا از روش‌های بازیافت شیمیایی «پیشرفته» که شرکت‌ها به عنوان راه‌حلی برای اقیانوس‌ها و جوامع خفه‌شده با پلاستیک مطرح می‌کنند، حمایت کنند. آنها می‌خواهند یکی از ناکارآمدترین فن‌آوری‌های صنعت پلاستیک – چیزی شبیه به سوزاندن – به‌عنوان تولید تعریف شود، که موجب می‌شود از قوانین آلودگی هوا مستثنی شود. آنها می‌خواهند یک روش حسابداری را مشروع جلوه دهند که به شرکت‌ها اجازه می‌دهد میزان پلاستیک بازیافتی را در محصولاتشان اغراق کنند و در نهایت آنها می‌خواهند از محرمانه بودن نحوه پردازش پلاستیک قدیمی توسط شرکت‌ها اطمینان حاصل کرده و از وضع قوانین سختگیرانه‌تر برای صنعت جلوگیری کنند.
دانیل روزنبرگ، مدیر سیاست سموم فدرال در شورای دفاع از منابع طبیعی، گفت: اگرچه این لایحه به خودی خود جنبه قانونی دارد، اما آژانس‌های فدرال تحت ریاست دونالد ترامپ می‌توانند برخی از افراطی‌ترین مفاد آن را بدون تایید کنگره تصویب کنند. دولت قبلی ترامپ پیش از آنکه دولت بایدن آن را لغو کند، عقب‌نشینی را آغاز کرده بود – معافیت از مقررات آلودگی هوا.
روزنبرگ گفت: «احتمال اتفاقات واقعا بد در دولت دوم ترامپ به طور تصاعدی بیشتر است. او افزود که لابی‌ها می‌توانند این لایحه را بشکنند و سعی کنند بدون توجه به اینکه چه کسی در انتخابات پیروز می‌شود، آن را تکه تکه به اجرا بگذارند.»
شورای شیمی آمریکا، یک لابی برجسته پلاستیک، این لایحه را به عنوان “قانونی راه‌حل محور با هدف افزایش بازیافت پلاستیک و جلوگیری از ورود پلاستیک به محیط زیست” ستایش کرد. این لایحه شامل هیچ یک از اصلاحاتی که محققان دریافته‌اند که در مهار بحران پلاستیک مؤثر است (شامل محدود کردن تولید پلاستیک، محدود کردن پلاستیک یکبار مصرف و حذف مواد شیمیایی سمی از محصولات پلاستیکی) نمی‌باشد.
با این وجود برخی نمایندگان کنگره از این لایحه با عنوان شتاب بخشیدن به اقتصاد چرخشی برای پلاستیک‌ها و قانون نوآوری بازیافت 2024 حمایت کردند.کوین کویلینسکی، مدیر عامل شرکت بری، در بیانیه‌ای گفت که از این قانون حمایت می‌کند «زیرا به مدرن‌سازی زیرساخت‌های بازیافت تکه تکه‌شده کشور کمک می‌کند و استفاده از مواد بازیافتی در محصولات جدید را به میزان قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.»
صنعت پلاستیک که قصد دارد تولید خود را در چند دهه آینده دو برابر کند، ترجیح می‌دهد به جای کاهش تولید، با بحران پلاستیک از طریق مدیریت زباله مقابله کند. روش‌های سنتی علیرغم اینکه به سختی می‌توانند مشکل را برطرف کنند، مدت‌ها است که بازیافت را به عنوان یک درمان اعلام کرده‌اند.
اخیراً، صنعت اشکال جدیدی از بازیافت شیمیایی را به عنوان راه‌حل معرفی کرده است. پس از بررسی پیرولیز به عنوان محبوب‌ترین شکل بازیافت شیمیایی، مشخص شد که شرکت‌ها از نوعی تدبیر ریاضی به نام تعادل جرم استفاده می‌کنند تا با گرفتن اعتبار برای محتوای بازیافتی سایر محصولات کم‌درآمد، قابلیت بازیافت پرسودترین محصولات خود را افزایش دهند. این اجازه می‌دهد تا یک فنجان پلاستیکی با کمتر از 1 درصد پلاستیک بازیافتی به عنوان 30 درصد بازیافت شده، تبلیغ شود.
آژانس حفاظت از محیط زیست اخیراً اولین سیاست فدرال را علیه تعادل جرم صادر کرده و دادستان کل کالیفرنیا از اکسون‌موبیل به دلیل اقدامات “فریبنده” بازیافت پلاستیک، از جمله تعادل جرم، شکایت کرده است. یکی از سخنگویان اکسون‌موبیل اخیراً گفت که فرآیند بازیافت شیمیایی این شرکت کار می‌کند و “بیش از 60 میلیون پوند ضایعات پلاستیکی را به مواد خام قابل استفاده پردازش کرده است و آنها را از محل دفن زباله دور نگه می‌دارد.”
این لایحه مسیر را معکوس و آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده ( EPA) را ملزم می‌کند تا اشکال مختلف تعادل جرم را برای بسته‌بندی‌های پلاستیکی بازیافتی مجاز کند. طبق این لایحه، یک قانون فدرال در ادامه، قوانین ایالتی را نادیده می‌گیرد و ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا را از اعمال محدودیت در تعادل جرم یا بازیافت مواد شیمیایی در داخل مرزهای خود باز می‌دارد.
روزنبرگ گفت، اگر یک اداره دوستدار صنعت کار را به دست گیرد، EPA می‌تواند به راحتی تعادل را مشروعیت بخشد. تغییرات بیشتر ممکن است از کمیسیون تجارت فدرال حاصل شود، که راهنمای سبز را صادر می‌کند ( دستورالعمل‌های ملی در مورد اینکه چگونه شرکت‌ها می‌توانند محصولات سازگار با محیط زیست را بدون فریب دادن مردم تبلیغ کنند.)
ظرفیت بازیافت مواد شیمیایی در حال حاضر بسیار محدود است. معدود تأسیسات آمریکایی – از جمله یکی متعلق به اکسون‌موبیل – فقط می‌توانند بخش کوچکی از زباله‌های پلاستیکی کشور را مدیریت کنند.
شورای شیمی آمریکا (ACC) گفت که در حال لابی‌گری برای دستوراتی است که به پلاستیک بازیافتی بیشتری در بسته‌بندی نیاز دارد. این امر تقاضای بیشتری برای فناوری‌ها ایجاد می‌کند که باعث رشد می‌شود. این لایحه خواستار استاندارد ملی برای افزایش محتوای بازیافتی در بسته‌بندی‌های پلاستیکی تا 30 درصد تا سال 2030 است. این لایحه بخش قابل‌توجهی از منابع فدرال را به توسعه زیرساخت‌های بازیافت پلاستیک و هموارسازی راه برای تاسیسات جدید بازیافت مواد شیمیایی اختصاص می‌دهد. جزئیات کمی در مورد دامنه و هزینه این ابتکارات یا اینکه آنها می‌توانند در مقیاس کار کنند، وجود دارد.
بخشی از بودجه از طریق جریمه شرکت‌هایی که با استاندارد بازیافت جدید مطابقت ندارند تأمین می‌شود. این لایحه همچنین مستلزم کار و زمان قابل‌توجهی از کارکنان دولت است که وظیفه تنظیم دستورالعمل‌ها و الزامات استانداردسازی و گسترش بازیافت پلاستیک را دارند. برای مثال، تنظیم‌کننده‌ها باید «روش‌های جمع‌آوری داده‌ها» را برای محاسبه مقدار سالانه زباله‌های پلاستیکی که بازیافت‌کنندگان شیمیایی می‌توانند به پلاستیک جدید تبدیل کنند، ایجاد کنند. یک ماده دیگر به حمایت فدرال برای استفاده از پلاستیک به عنوان مصالح ساختمانی، احتمالاً برای دیوارهای دریایی که از جوامع در برابر افزایش سطح دریا و طوفان محافظت می‌کند، اشاره دارد.
تولید پلاستیک مسئول تقریباً 5 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان در سال 2019 بود – همان چیزی که باعث تغییرات آب و هوایی و سیل شدید شد. انتشار گازهای گلخانه‌ای این صنعت می‌تواند تا سال 2050 دو یا سه برابر شود.
مطالعه‌ای که توسط این لایحه مجاز است، زمینه را برای هزینه‌های بیشتر دولت فراهم می‌کند. این گزارش، که به نظرات نمایندگان صنعت بازیافت پلاستیک و مواد شیمیایی نیاز دارد، توصیه‌هایی در مورد مشوق‌های مالی برای جمع‌آوری و دسته‌بندی بهتر مواد قابل بازیافت – یک ضرورت برای بازیافت مواد شیمیایی – و به طور بالقوه گسترش استراتژی ملی بازیافت EPA برای ترکیب توازن جرم ارائه می‌کند. روزنبرگ گفت که در دولت ترامپ، EPA می‌تواند با این تغییر، استراتژی را به روز کند.
تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که برنامه‌های رها کردن کیسه‌های پلاستیکی، رکوردی ضعیف دارند و بسیاری از پلاستیک‌ها به محل‌های دفن زباله ختم می‌شوند. در طی پیرولیز، موادی مانند پلاستیک در محیطی با اکسیژن کم گرم می‌شوند تا زمانی که به مواد شیمیایی دیگر تجزیه شوند. این فرآیند زباله‌های خطرناکی تولید می‌کند و مواد سرطان‌زا مانند هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای آزاد می‌کند که در غلظت‌های بسیار کم نیز سمی هستند.
جیم پیو، وکیل گروه مدافع Earthjustice، گفت که EPA تأسیسات پیرولیز را برای دهه‌ها به عنوان زباله‌سوز تعریف کرده است، و قانون هوای پاک هر چیزی را که زباله‌های جامد – از جمله پلاستیک دور ریخته شده – را می‌سوزاند، به عنوان زباله سوز تعریف می‌کند. این لایحه، پیرولیز را به‌عنوان تولید در نظر می‌گیرد، نه سوزاندن. پیو گفت که این جابجایی بوروکراتیک، مقررات فدرال آلودگی هوا را که بر انتشارات سمی هوای تاسیسات حاکم است حذف می‌کند. او اضافه کرد که هیچ مقررات تولیدی وجود ندارد که به طور خودکار اعمال شود، بنابراین EPA باید قوانین جدیدی را در کنار سایر تغییرات ایجاد کند، که بعید به نظر می‌رسد رخ دهد زیرا این امر مستلزم تلاش‌های مداوم در چندین دولت است.
آلبرشیم، سخنگوی ACC، گفت: «این درست نیست که بگوییم این لایحه مقررات مربوط به پیرولیز را بر اساس قانون هوای پاک یا سایر قوانین زیست محیطی مستثنی یا حذف می‌کند. در عوض، هدف این لایحه رسیدگی به عدم قطعیت تحت قوانین فعلی و اصلاح سوء تفاهم در مورد نحوه عملکرد این فناوری است.»
پس از لابی از ACC و دیگران، حدود نیمی از ایالات ایالات متحده قوانینی را تصویب کرده‌اند که پیرولیز را به عنوان تولید طبقه‌بندی می‌کند. اما دولت فدرال، اختیار نهایی برای اجرای قانون هوای پاک را دارد.
در زمان رئیس جمهور وقت ترامپ، EPA فرآیند تعریف مجدد پیرولیز به عنوان تولید را آغاز کرد. روزنبرگ گفت که دولت بایدن بعداً این تصمیم را لغو کرد، اما “در را برای تلاش آینده باز گذاشت”. او گفت با پیروزی ترامپ، برای یک دولت جمهوری‌خواه راحت‌تر خواهد بود که پیرولیز را از قانون هوای پاک حذف کند.
این لایحه به تنظیم‌کننده‌ها اختیار می‌دهد تا رویه‌های بازیافت شرکت‌ها را حسابرسی کنند، اما نتایج را می‌توان از عموم مردم دور نگه داشت. هرگونه “اطلاعات اختصاصی” که در طول این تحقیقات کشف شود مشمول قانون آزادی اطلاعات نخواهد بود. روزنامه‌نگاران و محققان به طور معمول از FOIA برای دسترسی به سوابق دولتی و اطلاع رسانی به مردم در مورد تخلفات شرکتی یا تهدیدات بهداشت عمومی استفاده می‌کنند. اسرار تجاری قبلاً تحت FOIA محافظت می‌شدند.
روزنبرگ نگران است که متن این لایحه بتواند تعریف مواردی را که از افشای عمومی مستثنی است، گسترش دهد. این لایحه به صنعت پوشش می‌دهد زیرا تلاش می‌کند تولید پلاستیک را در چند دهه آینده سه برابر کند. او گفت که تمام این تلاش‌ها برای افزایش بازیافت از طریق هر وسیله ممکن، به منظور «منحرف‌کردن توجه ما» از تأثیرات پلاستیک بر محیط‌زیست و جوامع ما است.