به نظر شما برای مدیریت بازار پی‌وی‌سی در سال 1401 بهترین رویکرد چه خواهد بود؟ در ارتباط با فروش پی‌وی‌سی نواقص بسیار زیادی وجود دارد. بورس ناقص، فروش معیوب و عرضه کم محصولات، اصلی‌ترین مشکلات در این زمینه هستند. اگر واحدهای تولیدی خارجی در بورس حضور داشتند، عرضه کم محصولات مشکل‌ساز نبود اما متأسفانه هر […]
به نظر شما برای مدیریت بازار پی‌وی‌سی در سال 1401 بهترین رویکرد چه خواهد بود؟ در ارتباط با فروش پی‌وی‌سی نواقص بسیار زیادی وجود دارد. بورس ناقص، فروش معیوب و عرضه کم محصولات، اصلی‌ترین مشکلات در این زمینه هستند.
اگر واحدهای تولیدی خارجی در بورس حضور داشتند، عرضه کم محصولات مشکل‌ساز نبود اما متأسفانه هر دوی این مشکلات به‌صورت هم‌زمان بر سر راه فروش پی‌وی‌سی قرار دارند. در حال حاضر سطح پایین عرضه، نیاز جامعه را تأمین نمی‌کند و از طرفی تولیدکننده خارجی هم در بورس حضور ندارد. در واقع این شرایط منجر به ایجاد بورس یک‌طرفه به سود پتروشیمی و به ضرر تولیدکننده داخلی شده است.
بهترین نوع مدیریت برای حل این مسئله، توقف فروش محصولات پتروشیمی توسط دولت به خارج از کشور و ایجاد بورس رقابتی است. پتروشیمی باید تأمین نیازهای خودش را از خودمان طلب کند. این روند در نهایت منجر به عرضه به داخل، ایجاد ارزش‌افزوده و اشتغال‌زایی خواهد شد. زمانی که امکان فروش محصول نهایی و ایجاد ارزش‌افزوده چندبرابری وجود دارد خام‌فروشی به نیت واردات ارز سیاست بسیار اشتباهی است.
باتوجه‌به سال تولید دانش‌بنیان و اشتغال‌آفرین، در جهت تحقق شعار سال از شرکت‌های پتروشیمی و نهادهای تصمیم‌سازی اقتصادی چه انتظاراتی وجود دارد؟
متأسفانه پتروشیمی‌ها همیشه خود را جدا از مردم و جامعه می‌دانند و همین موضوع منجر به بیگانگی دوطرفه بین مشتری و پتروشیمی‌ها شده است. نگاه واحدهای پتروشیمی یک نگاه از بالابه‌پایین است که در نتیجه آن، مشکلات و نگرانی‌های تولیدکننده داخلی در نظر گرفته نمی‌شود. بروز چنین فاصله‌ای در نتیجه این رویکرد از سوی پتروشیمی‌ها یک سیر قهقرایی را به دنبال دارد و هر روز فاصله بیشتری را بین این دو ایجاد می‌کند.
دراین‌بین دستگاه‌های اقتصادی هم متأسفانه هیچ‌گونه راهی برای حل مشکلات واحدهای تولیدی تحت پوشش ندارند.
مجموعه دفتر صنایع پایین‌دستی علی‌رغم وظیفه‌اش یکی از این تشکل‌هاست. در یک نگاه به عملکرد این واحد کاملاً روشن است که نه‌تنها صنایع پایین‌دستی در نظر گرفته نمی‌شود بلکه نگاهی مضاعف به منافع بالادستی‌ها دارد و تقریباً تمام توجه خود را معطوف این گروه کرده است.
تا زمانی که اقتصاد ایران به‌صورت دولتی اداره شود، هیچ‌گونه طرح یا پروژه دریافت مالیاتی، زنجیره مصرف یا زنجیره ارتباطی درستی در جامعه تشکیل نخواهد شد. در حال حاضر بخش اعظم مخاطبین پرداخت مالیات و یا ذی‌نفعان مسائل کلان اقتصادی همه‌وهمه دولتی هستند و در یک جمله می‌توان گفت که «چاقو دسته خودش را نمی‌برد.» دولت برای دولت کار می‌کند و با این رویه مشکلی از واحدهای تولیدی و مردم حل نمی‌شود. با ادامه این روند و در یک فضای 100 درصد تحریم داخلی، هیچ حرکت تازه‌ای رخ نخواهد داد.
آخرین خبرها از تعامل بین شرکت‌های فعال در صنایع تکمیلی با شرکت‌های پتروشیمی چگونه است و نتیجه جلسات پیشین چه بوده و آیا محقق شده است یا خیر؟
در واقع تعاملی بین شرکت‌های فعال و پتروشیمی‌ها وجود ندارد. البته زمانی که سایه شرکت‌هایی مثل سابیک در عرصه پی‌وی‌سی دیده شد، پتروشیمی‌ها هم رویکردهای آرام‌تر و نرم‌تری را در مقابل مشتری‌ها در پیش گرفتند اما در سایر موارد تضاد تنها چیزی است که دراین‌بین به چشم می‌خورد.
بررسی این مسئله نیازمند تشکیل یک میزگرد و بررسی دوسویه سیاست‌های بین پتروشیمی‌ها و مصرف‌کنندگان داخلی است. بدون شک در بررسی این تعامل‌ها به‌راحتی می‌توان اثبات کرد که بعضی سیاست‌های اتخاذ شده تا به امروز به نفع پتروشیمی و در تضاد با منافع مصرف‌کنندگان داخلی بوده است.
اینکه یک مصرف‌کننده نهایی لوله یا پنجره پی‌وی‌سی با چه مشکلاتی در زمینه تأمین اعتبار روبه‌روست، اولویتی در روند سیاست‌گذاری پتروشیمی‌ها ندارد. این منفعت‌طلبی یک‌سویه پتروشیمی‌ها بدون درنظرگرفتن نیازهای جامعه روزبه‌روز شرایط سخت‌تر و پیچیده‌تری را رقم خواهد زد.
در نهایت، عرضه مواد اولیه کافی به واحدهای تولیدی و در یافت ارز حاصل از صادرات محصول نهایی توسط پترو شیمی‌ها را، تنها راه‌حل مؤثر برای عبور از شرایط نامطلوب کنونی می‌دانم.